ประวัติความเป็นมาของสวนผึ้ง
สวนผึ้ง
เป็นอำเภอสุดเขตแดนราชบุรีติดสันเขาตะนาวศรี สุดแดนแผ่นดินไทย
ทางด้านตะวันตกอีกด้วยเดิมทีนั้น สวนผึ้งขึ้นกับอำเภอจอมบึง ในปี พ.ศ. 2525
ได้แยกตัวและยกฐานะขึ้นมาเป็นอำเภอสวนผึ้งภูมิประเทศ
ของสวนผึ้งนั้นขนาบด้วยเทือกเขาตะนาวศรีเป็นพรมแดนตะวันตกมีทั้ง ป่าเขา น้ำตก
ธารน้ำภาชี แม้จะตื้นน้ำไหลเชี่ยวแต่ก็เป็นลำธารที่ยาวไกล หล่อเลี้ยงชีวิตคน
ต้นไม้ และสัตว์ในที่แห่งนี้ ในแนวป่าลึกชนชายแดนระหว่างไทย กับพม่านั้น
มีต้นไม้ใหญ่โตมาก ขนาดสี่คนโอบ ต้นไม้นี้บรรดาหมู่ผึ้ง
และมิ้มมาทำรวงรังขนาดใหญ่มากรัง หนึ่งๆ กว้างเป็นเมตร ต้นหนึ่งๆ มีถึงกว่า 200
รังทีเดียวชาวบ้านกะเหรี่ยงจะอาศัยการตีรังผึ้ง
ซึ่งถือเป็นน้ำหวานของป่าที่ หวานหอมบริสุทธิ์จากดอกไม้ป่า
มายังชีพต้นไม้แห่งรังผึ้งนี้ชาวบ้านกะเหรี่ยง เรียกว่า "ไหมซ่าเลียง" ชาวบ้านไทยเรียกว่า "ต้นชวนผึ้งหรือยวนผึ้ง" นี่เป็นที่มาของชื่อ
อำเภอสวนผึ้งปัจจุบัน ยังมีน้ำผึ้งหวานหอมบริสุทธิ์แท้ จากป่าวางขายกันอยู่
แม้จะน้อยลงไปอย่างมากแล้วก็ตาม และมาจากแนวป่าเขตพม่าเสียส่วนใหญ่สวนผึ้ง เริ่มเป็นที่รู้จักของผู้คนเมืองกรุงอีกครั้ง
ในยุคเศรษฐกิจเบ่งบานเป็นฟองสบู่อีกครั้งหนึ่งระหว่างปี พ.ศ. 2530 - 2538 ก็เพราะความงามตามธรรมชาติแวดล้อม
ไปด้วยป่าเขาทำให้ผู้คนนิยมมาท่องเที่ยวใน ดินแดนแห่งนี้
เกิดการจัดสรรที่ดินมีบ้านพักแบบรีสอร์ท ขึ้นมากมายมีร้านอาหาร
การกินขึ้นเป็นดอกเห็ด เรียงรายตามสองข้างถนน นับจากเขตจอมบึงไล่เรื่อยมาจน
สุดแดนอำเภอสวนผึ้ง
ที่มาของคำว่า
"สวนผึ้ง" เนื่องจากพื้นที่โดยทั่วไปของอำเภอมีสภาพ
แวดล้อมประกอบด้วย ธรรมชาติ ป่าไม้ เทือกเขา และมีต้นไม้ชนิดหนึ่งที่ชาว
บ้านเรียกว่า “ต้นผึ้ง" ซึ่งเป็นต้นไม้ที่มีสีขาวนวลไม่มีเปลือกกะเทาะ
หรือลอกให้เห็น และที่สำคัญคือจะมีผึ้งจำนวนนับแสนนับล้านตัวมาอาศัยทำรัง
บนต้นผึ้งเท่านั้น
มีเขตการปกครอง 5 ตำบล
คือ
ตำบลสวนผึ้ง
ตำบลป่าหวาย
ตำบลบ้านบึง
ตำบลท่าเคย
และตำบลบ้านคา สภาพท้องถิ่นทุรกันดาร ภูมิประเทศส่วนใหญ่เป็นป่าไม้ มีภูเขาสลับซับซ้อนอยู่ทั่วไป
ระยะทางจากอำเภอจอมบึง
30 ก.ม.
ห่างจากตัวจังหวัดราชบุรี
60 กิโลเมตร และได้ประกาศตั้งเป็นอำเภอเมื่อวันที่
1 เมษายน 2525
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น